Wyszukiwanie po miejscu:

„Ja jestem pan Tik-Tak, ten zegar to mój znak…” nuci ostatnio nader często moja 2,5 - letnia córeczka. Od kiedy moje starsze córy powędrowały do przedszkola, potem do szkoły czas zaczął pędzić nieubłagalnie szybko. Wiele razy nachodzi mnie taka refleksja, aby go tak na trochę zatrzymać albo choć spowolnić.  Tak pstryknąć palcami i już. Tylko jak to zrobić, kiedy wciąż i wciąż tyle spraw, spraweczek  na głowie i za chwilę już kolejna środa czy kolejny piątek i piątek? Udaje mi się czasem go trochę oszukać, gdy zorganizuję weekendowe spotkanie rodzinne albo gdy zasiądę razem z mężem i dziećmi do tworzenia świątecznych kartek czy innych prac, albo gdy pójdziemy na spacer czy zwyczajnie pogramy w planszówki. Daję  mu też pstryczka w nos, gdy większa część naszej piątki wyfruwa o poranku do pracy i szkoły i nagle ja i moja najmłodsza Smerfetka bawiąc się stajemy się uczestnikami filmu puszczanego w zwolnionym tempie. Ale wiecie co? Jest takie miejsce, które gdy zawsze odwiedzam, to mam poczucie, że czas się tak jakby zatrzymuje, a już z pewnością płynie zdecydowanie wolniej. Nie wiem dlaczego tak się dzieje. Może dlatego, że to gdzieś na peryferiach w...

...

Gdy miała się urodzić mój pierwsza córka ja i mój mąż mówiliśmy, że ona nigdy nie będzie ani chodziła w różowiutkich, słodziutkich sukienkach, ani  bawiła się lalkami Barbie, ani też nie będzie z niej żadna księżniczka. Życie jednak bardzo szybko zweryfikowało nasze postanowienia. Na szczęście! Nie dość, że w domu namnożyło się pudrowo różowych tiulów, brokatów, falbanek i cekinów to jeszcze przyszedł czas na lalkę Barbie i filmy z jej przygodami, a disnejowskie księżniczki zagościły u nas na dobre niemalże w każdej postaci. Mało tego, narodziła się nam druga i trzecia fanka tego „zakazanego” koloru. Teraz, gdy najstarsza córka lat 9 i pół oburza się, gdy chcę kupić jej coś różowego już wiem, że nie tylko prawie każda dziewczynka musi po prostu przejść ten etap, ale ostatecznie ma to także wiele, wiele uroków. W naszym domu zaczęły gościć nie tylko księżniczki z bajek Disneya, ale także te prawdziwe -  królowe, księżne, cesarzowe i inne silne kobiety, których barwne życie zapisało się na kartach światowej historii. Przyznam, że poznawanie razem z dziewczynkami tych ciekawych życiorys&oacut...

Skąd czerpiecie inspirację? Inspirację do zabawy z dzieckiem, spędzania wolnego czasu z rodziną czy przyjaciółmi, na wakacyjny wyjazd albo na nowy biznes? Ja czerpię ją od dzieci, od otaczającego mnie świata, z ciekawych opowieści, z książek, filmów i bajek. Świetną inspiracją są dla mnie także zdjęcia. Wcale niekoniecznie te najlepsze, wartościowe artystycznie, wykonane przez profesjonalistów. Do pracy, którą dziś wykonałam z moją najmłodszą Smerfetką zainspirowało mnie zdjęcie, które moja znajoma  umieściła na FB. Przedstawiało ono prace plastyczne uczniów pewnej szkoły. Widziałam je tylko przez chwilkę, ale podziałało na mnie na tyle mocno, że postanowiłam spróbować pobawić się w to z własnym dzieckiem. Trzy dni temu nazbierałyśmy liści po czym włożyłyśmy je w grubą gazetę. Dziś wyciągnęłyśmy piękne, wyprostowane, kolorowe listki, zrobiłam szablony twarzy, wzięłyśmy do ręki klej i zaczęłyśmy tworzyć fantazyjne liściaste fryzury. Zabawa była świetna! Bardzo liściasta! Ja zaszalałam i zrobiłam nawet liściasty kolczyk. Jesteśmy niezwykle zadowolone z efektów naszej pracy. I myślę sobie, że to przecież może być początek wielkiej liściaste...

Ach jak ja kocham październik!!! To jeden z moich ulubionych miesięcy. Absolutnie! Te wszystkie mieniące się kolory, jesienne słońce, zapach zgnilizny i wszechobecne dynie powodują, że wcale nie dopada mnie przygnębienie. Wręcz przeciwnie! Chce się działać, spacerować, kolorować sobie życie. Tym bardziej, że jedna z moich Smerfetek urodziła się w tym miesiącu i każdego roku jest okazja, by świętować urodziny z jesiennymi dekoracjami w tle. Wszyscy, którzy mnie dobrze znają wiedzą, że nie byłabym sobą, gdybym nie zorganizowała z tej okazji małego, domowego przyjęcia dla bliskich. Ja i dziewczynki znów jednak miałyśmy pomysł, by część tego świętowania odbyła się gdzieś poza domem. Chłodne powietrze na dworze wcale nie sprawia, że trzeba zrezygnować ze świętowania urodzin na zewnątrz. Przeciwnie! Nie jeden raz już się okazało, że i przy niższej temperaturze można się świetnie bawić np. na polanie czy na plaży. Teraz miałyśmy ochotę wymyślić  coś nowego. Mojej jubilatce marzył się wspólny wyścig rowerowy albo choć rowerowa wycieczka. Z przyczyn technicznych jednak trzeba było z tego zrezygnować. Szybko więc wymyśliła, by wspólnie z gośćmi udać się na wyprawę na naszą ulub...

Każdy ma swoją filozofię życiową. Każdy ma swoją i każdy ma inną. I bardzo dobrze, bo inaczej świat byłby szarobury. Moją filozofią jest, by być z dzieckiem do ukończenia przez nie 3-go roku życia. Uważam, że Mamy nikt nie zastąpi. Jeśli więc tylko jest ochota i możliwości warto tak zrobić. Sprawdziło się to dobrze przy moich starszych córkach, koniecznie więc chciałam to powtórzyć z najmłodszą. Tym bardziej, że już doskonale wiem o tym jak dzieci szybką rosną, że są małe tylko raz i że więcej maluchów posiadać już nie planuję. Muszę się więc tą moją najmłodszą Smerfetką nacieszyć do bólu. Do przedszkola idzie za rok. Przed nami więc ostatnie 10 miesięcy swobodnej zabawy, wycieczkowania, leniuchowania na żądanie i przytulania kiedy tylko mamy na to ochotę. Bardzo chcę wykorzystać ten czas najlepiej jak tylko potrafię.Pomysłów jest wiele. Zatem  gdy starsze Smerfetki poszły we wrześniu do szkoły,  my ruszyłyśmy do skateparków z rowerkiem biegowym, do lasu z lupą, by bawić się w odkrywców i z małym plecakiem na trójmiejskie wycieczki. Wybrałyśmy się na wspaniały koncert  edukacyjny dla dzieci "Magiczny świat opery i operetki" przy okazji ...

  Dominiko, Agnieszko i Jacku! Baaardzo Wam dziękuję za Waszą obecność na poniedziałkowej wiedeńskiej pogadance. Szalenie mi miło, że zechcieliście wysłuchać moich opowieści o metrze, Franciszku i Sissi, kawiarniach i innych ciekawostkach. Darku i Doroto ze Slow Cafe: dziękuję za zaproszenie. Jak zwykle było przesympatycznie! Wszyscy daliście mi niezłego kopa. Coś czuję, że na Frajdzie wkrótce pojawi się trochę wpisów o Austrii. Nareszcie.   Frajdowicze. Muszę się Wam do czegoś przyznać. Utwierdzam się tylko w przekonaniu, że opowiadanie o podróżach, spotkania z Wami, inspirowanie Was sprawia mi ogromną FRAJDĘ! Coraz większą. To coś co lubię. I mam nadzieję, że na kolejnych spotkaniach będzie Was jeszcze więcej. P.s. Jako że niestety nie wyszły zdjęcia zrobione podczas warsztatów dodałam tu więc jedno wiedeńskie, które lubię i które, wydaje mi się, bardzo oddaje klimat naszego spotkania. Było świetnie! Jeszcze raz wielkie dzięki!    ...

Jedną z naszych ulubionych baśni do słuchania jest „Złoty ptak”. Cudowna!! Dawno, dawno temu żył sobie król, który miał trzech synów i jabłoń ze srebrnymi jabłkami. Pewnego dnia okazuje się, że te właśnie srebrne jabłka kradnie złoty ptak.  I tak zaczyna się niezwykle trzymająca w napięciu bardzo interesująca opowieść. W drugiej części baśni w innym królestwie zupełnie inny król posiadający trzy córki prezentując je królewiczowi wypowiada takie oto słowa:   Oto trzy moje córki. Pierwsza najstarsza jest najpiękniejsza w całym królestwie….Druga z moich córek jest  najzgrabniejsza w całym królestwie …. A trzecia córka nie jest ani piękna, ani zgrabna. Nazywamy ją Stokrotką, bo to taki skromny kwiatek.   Kilka miesięcy temu moja średnia Smerfetka zastrzeliła swojego Tatę pytaniem: - Tatuś. W tej bajce „Złoty ptak” król przedstawia trzy swoje córki królewiczowi prawda? A czy Ty też umiałbyś nas tak ocenić? Wszystkim dało nam to do myślenia. Całą piątką ucięliśmy sobie ciekawą pogawędkę o tym … ocenianiu. Zrobiło się poważnie. Razem z mężem tłumaczyliśmy...